Mole National Park

Wat een week... eerst nog in het weeshuis gewerkt waar ik iets goeds heb gedaan. Er is namelijk een tweeling, 2 meisjes die heel dun zijn en verwaarloosd door hun ouders. Een van de 2 huilde alleen maar en wilde niets, uiteindelijk is het mij woensdag gelukt haar na een lange dag aan het lachen te maken. Ik denk dat als ze meer liefde krijgt ze vanzelf gezonder worden die kinderen. De meeste hoesten en hebben gele poep of Diaree. Heel zielig maar om dan iets met ze te bereiken geeft een goed gevoel. Ook had ik woensdag 2 keer een lekke band en was ik het aan het einde van de dag wel ff zat!! Toen kwam donderdag en was ik ziek... of iets verkeerds gegeten of gewoon iets anders. Aan het einde van de dag ging het wel beter dus vrijdag ben ik gewoon gaan werken en ging het wel. Zaterdag zijn Tabea en ik heeeeel vroeg opgestaan om kaartjes te kopen voor de bus naar Mole national park. hier gingen we samen met Maaike en Ferry heen. Als je vroeg bent heb je zitplaatsen en dat is wel nodig.Heel grappig en ook fijn was het dat ik op het trotro station Jerney en Sanne van mijn intorductieweek tegen kwam, zij werken nu in Damongo en zaten we dus in dezelfde bus!
De weg naar mole is wel heel vervelend, die veranderd na een uur in een soort gratis slender behandeling, de weg is niet verhard en je wordt echt letterlijk door elkaar geschud! Maar, na een paar uur vertraging dan toch aangekomen en gegeten met andere nederlanders en daarna heel vermoeid om 11 uur ( te laast voor ons) gaan slapen. Zondag ochtend zijn we weer vroeg opgestaan om een safari-wandeling te maken. Gelukkig had dit een goed resultaat en hebben we geweldige dieren gezien. Apen, Olifanten veel zwijnen en antilopen. Daarna hebben we ontbeten en zijn we vanwege de hitte terug in bed gegaan. Na ongeveer 2 uur was het tijd om naar het zwembad te gaan, hier heerlijk in de zon gezeten, gezwommen en cream crackers gegeten. Maarhelaas, net toen we hewt pakje crackers open maakten kwam er een hongerige aap die gewoon alles meenam. Niets aan te doen en dikke vette pech.
's avonds voelde ik me weer niet zo lekker en heb ik een beetje rijst gegeten... de volgende ochtend moesten we weer om 3 uur op omdat de bus om 4 uur zou vertrekken... Vroeg is dat joh!!! Vanmorgen dus om 9 uur weer in Tamale aangekomen en daar wat ontbeten. Eigenlijk had ik weer buikpijn en niet echt honger... toch maar iets gegeten en daarna besloten om me te laten testen voor malaria. Ferry en Tabea voelden zich ook niet honderd procent dus zijn we maar met zn allen gegaan. En het resultaat is: Malaria. Ik had het niet verwacht en wilde eigenlijk gewoon zeker zijn dat ik het niet had maar dus toch... Voel me nu wel oke en heb geen bijwerkingen... gelukkig maar want ik houd echt niet van overgeven enzo. bleh

Vanmiddag nog even wat geslapen en toen mn fiets laten repareren, nieuwe achterband, binnen en buiten. Koste maar 6 euro. Gek he... toch vind ik het dan nog best veel....
Wat betreft de elektriciteit zitten we in onze kamer nog steeds zonder licht. Dit had een beetje een gevaarlijk gevolg. Woensdag hadden kaarsen gekocht omdat die op waren en wilden we die aan doen. Ik zei nog dat het misschien zo vlak voor het eten niet zo handig was maar toch voor die 5 minuten wel leuk. Uiteindelijk gingen we eten en waren de kaarsen aangebleven....
Toen werd ik gebeld en dat betekende dat we zijn Gesafed by the bell!! Echt net op tijd ging mn telefoon (dank je mama!!!) dus heb nog wel mn dagboek en wwat andere spullen kunnen redden. M'n CD hoes heeft het niet overleefd maar mn CD's gelukkig wel.
Dus,
Afgezien van de malaria, geen elektriciteit en onaardige host-moeder heb ik echt een geweldige tijd! Ben bang dat ik over 7 weken niet meer naar huis wil... of nouja misschien dan alleen voor de douche en mn bed! en alle lieve mensen thuis!

Dank voor jullie lieve sms-jes! ik zal nog eens proberen te antwoorden.... niet altijd bereik hier!

Het spijt me als ik dingen jullie 2 keer vertel... er zijn zoveel dingen die ik vergeet te vertellen en ook zoveel dingen waarvan ik nou niet meer weet of ik die al verteld heb... maar... thuis horen jullie de verhalen wel met foto's!!!

Dikke kus en liefs Liselore