Zware week

Hoi Allemaal,
De tijd gaat heel hard en op het moment vindt ik dat niet eens zo heel erg. De afgelopen week zijn er veel dingen gebeurt waarvan ik ze niet had hoeven meemaken. Het begon afgelopen dinsdag toen ik met Tabea mn huisgenootje na wat drinken in het centrum om 10 uur naar huis fietste. Op de fiets waren we heel vrolijk en was er zoals altijd veel te bespreken en te vertellen. Ineens kwam er een motorfiets naast ons rijden en op het moment dat we allebei dachten " Oh, hij is wel erg dichtbij" Pakte hij de tas van Tabea uit haar fietsmandje en reed daarmee weg. Tabea probeerde er heel hard achteraan te fietsen en dit leek nog goed te komen omdat de motor echt heel langzaam was... Toch was hij net te snel voor een fiets en was hij ineens in het donker van de nacht verdwenen. Toen we thuis kwamen stonden we in de woonkamer trillend en huilend het verhaal te vertellen. De hostmoeder was als enige thuis en die wist niet wat ze moest doen, een arm om ons heen slaan had volgens haar geen zin en deed ze dus maar niet. Toen wilde ze haar man bellen maar die had z'n telefoon niet mee....
Nouja, toen die thuis kwam is Razak, van de organisatie gebeld en die zei dat hij en tabea elkaar morgen wel ergens zouden ontmoeten....
Uiteindelijk is er een politierapport gemaakt voor de verzekering en zijn er wat mensen die misschien wel via via een gestolen telefoon aangeboden krijgen en die houden hun ogen open... Het vervelendste was nog dat ook haar Ipod en Camera met inmiddels 500 foto's ook in de tas zaten.
Sinds die avond heb ik,zeker 's avonds, niet echt meer een veilig gevoel als ik op de fiets zit....
Op woensdag begon mn lichaam een beetje tegen alles NEE te zeggen. Honger heb ik niet meer en mn eetlust is helemaal weg. Alles wat ik nu hier eet is saai en smaakt zo ongeveer hetzelfde... Na een paar dagen niet heel veel eten en helaas ook niet genoeg drinken ging het vrijdagavond toch wel mis. Ik was alleen met de hostmoeder thuis en begon ineens heel erg te trillen en tintelen... Moest op de grond gaan liggen en de host-vader werd gebeld. Toen iedereen thuis was gingen we met de hele familie naar het ziekenhuis, Lekker ghanees, als ik meer broertjes of zusjes hier had waren ze allemaal mee gegaan! In het ziekenhuis was er bijna niemand maar een doktersassistent kon mij wel vertellen wat ik had. Eerst vroeg hij waar ik last van had en schreef daarna op wat er dus aan de hand was. Hoe duidelijk ik ook zei dat ik geen koorts en diaree had en niet hoefde over te geven stond er na 20 minuten toch al die symptomen op mn kaart... Dus ik moest pillen halen tegen malaria en Thyphoid... Het liefst wilde hij mij nog een nachtje houden maar hij vertelde dat de ziekenhuis omstandigheden niet zo heel goed zijn... was dus mn eigen keuze maar dat vond ik niet nodig. Toen ik zei dat ik ook geen eetlust had maar toch wel gewoon at schreef hij nog iets als anorexia op de kaart.. Snap er dus niet van wat hij dacht en geloofde niets van de diagnose.
Uiteindelijk ben ik naar huis gegaan en heb toen wat gegeten.. Dat had ik de dokter immers wel beloofd!
Vanaf donderdag heb ik al 3 keer voor de lunch patat gegeten en heb nu alleen maar behoefde aan fruit en crackers, als het maar geen rijst of spaghetti is dan eet ik wel wat. Zaterdag was het ineens extreem warm hier en dat maakte me weer een beetje slap. Gelukkig zijn hier heel veel lieve mensen die het beste doen wat ze kunnen en zaterdag middag zijn we thuis Gangs of New York gaan kijken waar we niets van begrepen omdat het geluid en beeld niet samen liep. 's avonds tegen mn zin in spaghetti gegeten, bah. Echt zoo saai en moest mezelf echt dwingen.
Ohja, zaterdag was ik nog bij Tabea in het ziekenhuis langs gegaan en op een gegeven moment hoorden we een vrouw heel hard schreeuwen. Iemand vertelde ons dat er een bevalling bezig was, of we toevallig even wilden gaan kijken. Dus wij die zaal in maar net toen we binnen kwamen was er al een meisje geboren.. Jammer dat we het niet konden zien maar we mochten wel meteen het kindje wegen en meten... Heel leuk om toch nog een nieteens 4 minuten oud kindje te hebben vastgehouden.
Zondag was het weer heel warm en had ik met lieke afgesproken om op de markt stoffen te kopen voor nog een rokje en wat dingen die we naar huis mee willen nemen! Hebben samen een hele leuke dag gehad maar uiteindelijk waren we allebei zo moe en moesten we echt naar huis. Thuis zat ik weer een beetje in een dipje en zag ik het niet meer zitten. Ik had absoluut geen hongen, alleen een halve annanas gegeten voor de lunch met wat crackers en de pringles die ik voor mn zout toevoeging had gekocht smaakten me zelfs ook niet. Gelukkig toen papa en mama aan de telefoon gehad en daar knapte ik wat van op. Wel 's avonds 2 bananen gegeten, toch wat pringles en een paar happen rijst en een droog- hardgekookt ei...

Vanmorgen ging het iets beter en denk dat ik straks maar wat crackers een en nog wat bananen. Ga zo ook nog naar het medische laboratorium om mn bloed op malaria te testen. Verwacht echt dat ik het niet heb maar is fijn om het toch zeker te weten.

Waar ik nu heel erg naar uitkijk is komende vrijdag wanneer we uit tamale vertrekken en daar nooit meer terugkomen... Het is echt tijd om te gaan en zal als ik hier weg ben wel weer kunnen ontspannen en nieuwe dingen eten...

Het gaat verder wel goed met me dus maak je niet teveel zorgen na dit bericht... Ik ga van mn laatste dagen het beste maken! Vanavond is er een koninginnendag feest, beetje laat maar op kosten van de ambassade dus misschien zijn er wel bitterballen! Morgen gaan we met heel veel mensen Pizza eten en daar kijk ik ook naar uit!

Vanaf vrijdag wordt het alleen maar genieten met z'n 5-en en zwemmen in zee en lekker eten!

Over precies twee weken vlieg ik naar huis... toch nogsteeds gek...

KusKus